Era Pireneido de Bernat Sarrieu
Era Pireneido ei ua grana òbra dera literatura occitana de començaments deth sègle XX. Descriu era epopèia d’Andòs, personatge imaginari, que combat ath long de tot eth Pirenèu. Emplegue era forma des cants epics dera Antiga Grècia e s’inspire ena Atlantida de Verdaguer. Siguec escrita per Bernat Sarrieu, pendent 20 ans de trabalh. A mès de 30.000 vèrsi distribuïdi en 12 cants e 800 pagines.
Ei escrita damb ua grafia felibrenca ena varianta deth parlar de Sant Mamet, forma occitana que se tròbe molt apròp de Quate Lòcs, ena Val d’Aran. Ei un parlar aranés, en sentit ample dera paraula. Sarrieu, que coneishie er occitan generau, escuelhec aguesta grafia perque pensaue qu’ère mès naturau, mès propèra ara gent, as sòns sentiments, ara sua anma, ar esperit deth país. Aguesta òbra enriquís coma cap auta era nòsta literatura e permeterà ara Acadèmia trabalhar en estudi dera lengua d’ua forma mès prigonda e complèta. Es auanci que haram les haram publics en aguesta plana.
Presentam es prumèrs cants talament coma les auem recebut de Bernat Sarrieu. Entre es causes destacades trobaratz signes pròpris que Sarrieu emplegaue entà mercar cèrtes caracteristiques fonologiques. Les acompanham deth vocabulari que s’i emplegue, sense correccions, sense valoracions. Eth numèro qu’apareish ath cant de cada paraula ei era frequéncia d’aparicion en aguesti dus prumèrs cants. Trobaratz vacilacions, paraules qu’an accents contradictòris (o aparentament contradictòris), etc.
Son documents de trabalh qu’era Acadèmia met a disposicion entà iniciar un trabalh en prigondor. Des dotze cants que conformen era òbra, metem aguesti dus en espaci public entà facilitar eth trabalh de possibles cercaires e entà iniciar era constitucion d’un grop de trabalh qu’oriente es linhes de trabalh d’aguest document.